Πώς να σου πω ποια είμαι; Και τελικά, έχει σχέση με την τεχνική που θα εφαρμόσω πάνω σου; Με το αποτέλεσμα που ζητάς;
Η αλήθεια είναι πως για να γίνεις tattoo artist, πρέπει να έχεις και μία βίδα που έχει λασκάρει! Οπότε καλά θέλεις μάθεις με τι έχεις κάνεις. Όπως κάθε καλλιτέχνης, πρέπει να είσαι σε επαφή με τα συναισθήματά σου λιιιιιγο παραπάνω από τους άλλους. Μια αρχαία τραγωδία ένα πράγμα; Αυτό είμαι εγώ!
Το ότι γεννήθηκα στο Μαρόκο μου έδωσε την αγάπη για τα χρώματα, κόκκινα, ώχρα, χρυσά… Μου άφησε και μια αγάπη για το φαγητό βέβαια, ειδικά τα καυτερά!
Η Ελλάδα που με γνώρισε στα 12 μου μου έδωσε την αγάπη γι’αυτό το ζεστό απογευματινό φως και τη θάλασσα. Εκεί ανοίχτηκα, άφησα την κοινωνικότητα μου ελεύθερη και εμπιστεύτικα τους ανθρώπους. Γιατί ο έλληνας όταν σου δίνει το χέρι του κι σε κοιτάει στα μάτια, το εννοεί.
Με τις σπουδές μου στην Ελβετία, απλά επιβεβαιώθηκα ότι δεν πολύ ταιριάζω στο κοινωνικά αποδεκτό στερεότυπο.
Σπούδασα, εργάστηκα στο ξενοδοχειακό τομέα για τρία χρόνια χωρίς να με γεμίζει και αποφάσισα -ευτυχώς- να παρατήσω τα πάντα για να κυνηγήσω επιτέλους τα όνειρά μου.
Λέει ο Κομφούκιος, "Διάλεξε μια δουλειά που αγαπάς και δεν θα χρειαστεί να δουλέψεις ούτε μία ημέρα στη ζωή σου" και αυτό συνέβη.
Πάντα αγρίμι, όπου μου λέγανε «δεν μπορείς, δεν γίνεται», εκεί πήγαινα πρώτα και εκεί που τα κατάφερνα.
Διδάχθηκα μόνιμο μακιγιάζ από την καλύτερη, την Carmella Despalle στην Styliderm στο Παρίσι. Ενθουσιάστηκα. Από εκεί και ύστερα, ότι έκανα είχε σχέση με το τατουάζ.
Οργάνωσα τα τμήματα μόνιμου μακιγιάζ αρκετών καταστημάτων, όπως τα σαλόνια ομορφιάς Jacques Dessange (6 κατ/ματα) στην Ελλάδα το 1999, το στούντιο τατουάζ Grasshopper στο Λονδίνο το 2012. Δίδαξα σεμινάρια σε ιδιωτικά και δημόσια κολέγια στην Ελλάδα. Παρέδωσα και παραδίδω σεμινάρια ανά τον κόσμο.
Είδες, σε κάτι μου χρησίμευσαν οι σπουδές μου στην Ελβετία τελικά…
Εννοείται συνέχισα η ίδια να παρακολουθώ σεμινάρια σε Ελλάδα, Γαλλία, Αγγλία, Αμερική και Ιταλία αλλά ανακάλυψα και τα σεμινάρια εσωτερικής αναζήτησης. Τα σεμινάρια αυτογνωσίας. Όταν είσαι καλλιτέχνης, τα συναισθήματά σου είναι λίγο θυελλώδες και κάποια στιγμή χρειάζεσαι μια παύση για να τα κατανοήσεις.
Καταλαβαίνω φυσικά σήμερα πως όλα αυτά με προετοίμαζαν στο να γνωρίσω (και να μπορέσω να διαχειριστώ) την μεγάλη μου αγάπη στο χώρο του τατουάζ, τις ηρωίδες του καρκίνου του μαστού και το παραϊατρικό τατουάζ.
Από το 1999 άλλαξε η ζωή μου γιατί είπα «φτάνει πια! Τώρα θα κοιτάξω εμένα!»
Από το 2012 ζω εμπειρίες μέσα από το παραϊατρικό τατουάζ συγκλονιστικές που έχουν αλλάξει την προσωπικότητά μου πέρα ως πέρα. Βλέπω ανθρώπους να κοιτάζονται στο καθρέφτη και να μην μπορούν να εκφράσουν τα συναισθήματά τους με λόγια. Ανθρώπους να ξεσπάνε σε κλάματα, να με σφίγγουν στην αγκαλιά τους μέχρι να μου λείπει η ανάσα, να τρέμει το χείλος τους σιωπηλά, να με κοιτάνε ατελείωτα μέσα στα μάτια χωρίς να μιλάνε αγγίζοντας την ψυχή μου…
Είμαι αυτή που η δουλειά της την έκανε καλύτερο άνθρωπο.
